-მე თქვენ მეცოდებით პატარა ადამიანებო...
მეცოდებით, რადგან ცდილობთ ყველაზე დიდები გამოჩნდეთ!
მეცოდებით, რადგან ზედაპირზე უფრო ხშირად ნაგავი ტივტივებს და განძს ფესკერზე სძინავს.
მეცოდებით, რადგან გეშინიათ ხმამაღლა თქვათ, ის...რასაც სინამდვილეში ფიქრობთ.
მეცოდებით, რადგან დამფრთხალი ბავშვებივით, გავლებულ ხაზს შიშით მისჩერებიხართ!
მეცოდებით რადგან იმის აღიარებისაც კი გეშინიათ, რომ ის სხვა თქვენზე უკეთესია...
ის სხვა თქვენ გჯობიათ!
მეცოდებით, რადგან თქვენსავით პატარებს აჯერებთ, რომ ზეცაში სახლობთ. სინამდვილეში კი...ვნებებით დამძიმებული სხეული მიწიდანაც ვერ წამოგიწევიათ!
ჰო...მეცოდებით ასე პატარები.
უმწეოდ რიმ ეხეთქებით ზედაპირზე ერთმანეთს და გადასარჩენად ნაფოტებს დაეძებთ.
მეცოდებით...რადგან ისეთი პატარები ხართ...
რომ ვეღარც კი გარჩევთ ერთმანეთისგან!
მეცოდებით...რადგან იძულებულები ხართ მოატყუოთ ერთმანეთი...
რომ ერთმანეთს თვალში ნაცარი შეაყაროთ.
იცით, მაგრამ...
სხვანაირად რომ ვერ შეგამჩნევენ?!
ჰმ...სხვანაირად ვერ იტივტივებთ გემიდან გადაგდებული ნაგავივით ზედაპირზე...
მე თქვენ მეცოდებით პატარა ადამიანებო!